Nacht drie brengen we door op de bus, die ons naar het nieuw huisje in Guadalajara brengt. We zijn zo benieuwd om alles en iedereen in Artesanos voor het eerst te zien/ontmoeten dat we amper kunnen slapen (en ook een beetje omdat het ijskoud is op de bus ;)). Eenmaal aangekomen in het huisje, dat super mooi en gezellig is trouwens, beginnen we ons wat te installeren. Dit wordt ons nieuw huisje voor de volgende 4.5 maand! Qué chido, zoals de Mexicanen zeggen. Ondertussen leggen Tina en Lisa ons vakkundig uit hoe alles hier werkt. Wie is wie, wat is waar en, niet onbelangrijk, hoe je er geraakt. We krijgen een snelcursus voorgeschoteld.
Zondag gaan we braaf naar de mis, tot driemaal toe. Niet omdat we zo’n goede Katholieken zijn, maar omdat we ons er willen voorstellen, zodat de kinderen, en vooral ook de ouders, weten wie we zijn en wat we doen. We hangen onze posters op en delen flyertjes uit met onze uurroosters. Vanaf nu is het officieel aan ons. Gelukkig plannen Tina en Lisa ook wat meer toeristische activiteiten in het programma. Tussen de drie missen door vinden we de tijd om te gaan ronddwalen op de markt van Tonalá, waar je letterlijk alles kunt vinden. Souvenirtjes: check. Maandag bezoeken we het mooie Tlaquepaque, een naburig dorpje vol met knappe, artisanale winkeltjes. Wederom, souvenirtjes: check.
De nieuwe wijk, Guadalupe El Ejidal, mag er voor het eerst aan geloven, dinsdagnamiddag. Hier beginnen we voor het eerst met het project. We hopen vooral dat er kindjes komen. Eerst neigt het als een fiasco te eindigen, er vallen geen kindjes te bespeuren. We bedenken meteen actieplannen om kindjes te bereiken en te betrekken tot het project. Veel tijd hiervoor hebben we echter niet, want in de verte zien we de eerste kindjes afkomen. Oef. We beginnen eraan met UNO, en breiden onze kring al snel uit tot wel 9 kindjes. We spelen verschillende kleine kennismakingsspelletjes en amuseren ons goed. Aurélie en ik voelen meteen: hier zitten we goed.
De wijken Artesanos en Lomas volgen. Samen met Tina en Lisa spelen we met kindjes. Het is vermoeiend, maar het geeft tegelijkertijd zoveel voldoening. Lachende kinderen die vol overtuiging zeggen dat ze de volgende keer ook komen spelen, daarvoor doen we het.
Een feestje om afscheid te nemen van Tina en Lisa en om ons te verwelkomen mag natuurlijk niet ontbreken. Zaterdag worden we verwelkomd in de Mexicaanse families met, jawel, taart in ons gezicht! Een onvergetelijke nacht volgt. Zondag bekomen we wat van onze dansmoves, en maandag trekken we erop uit met ons “omaatje” van hier, de lieve Esperanza, naar een waterpretpark. Net op die ene dag dat het bewolkt is en de zon er niet door geraakt. Maar aan zon zal het ons de komende maanden wel niet ontbreken.
Na wat al twee onvergetelijke introductieweken zijn geweest met de geweldige vorige meisjes, las viejitas, zijn Aurélie en ik klaar om het project over te nemen en de volgende maanden in goede banen te leiden. Vámonos!
* Voor zij die geen Spaans spreken: Hallo, wij zijn Aurélie en Charlotte, de nieuwe meisjes van België.